زندگی با ماجراهای فراوانش،
ظاهری دارد به سان بیشه ای بغرنج و در هم باف
ماجراها گونه گون و رنگ وارنگ ست؛
چیست اما ساده تر از این، که در باطن
تار و پود هیچی و پوچی هم آهنگ است؟
من بگویم، یا تو می گویی
هیچ جز این نیست؟»
تو بگویی یا نگویی، نشنود او جز صدای خویش.
«ماجراها» گوید، اما نقش هر کس را
می نگارد، یا می انگارد،
بیش تر با طرح و رنگ ماجرای خویش..
- « هی فلانی! زندگی شاید همین باشد؟
یک فریب ساده و کوچک.
آن هم از دست عزیزی که تو دنیا را
جز برای او و جز با او نمی خواهی
من گمانم زندگی باید همین باشد..
هر حکایت دارد آغازی و انجامی،
جز حدیث رنج انسان،غربت انسان
آه! گویی هرگز این غمگین حکایت را
هر چها باشد، نهایت نیست..
زندگی شاید همین باشد
یک فریب ساده کوچک
آن هم از دست عزیزی که برایت هیچ کس چون او گرامی نیست
بی گمان باید همین باشد.
ماجرا چندان مفصل نیست، اصلا ماجرایی نیست.
راست می گوید که می گوید
« یک فریب ساده کوچک »
من که باور کرده ام، باید همین باشد..
هی فلانی! شاتقی بی شک تو حق داری.
راست می گویی، بگو آنها که می گفتی.
باز آگاهم کن از آنها که آگاهی
از فریب، از زندگی، از عشق
هر چه می خواهی بگو، از هر چه می خواهی..
گفت: چه بگویم، چی بگویم، آه!
به چراغ روز و محراب شب و موی بتم طاووس
من زندگی را دوست می دارم
مرگ را دشمن؛
وای! اما با که باید گفت این، من دوستی دارم
که به دشمن خواهم از او التجا بردن؟!
دیده ای بسیار و می بینی
می وزد بادی، پری را می برد با خویش،
از کجا؟ از کیست؟
هرگز این پرسیده ای از باد؟
به کجا؟ وانگه چرا؟ زین کار مقصد چیست؟
خواه غمگین باش، خواه شاد
باد بسیار است و پر بسیار، یعنی این عبث جاری ست.
آه! باری بس کنم دیگر
هر چه خواهی کن، تو خود دانی
گر عبث، یا هر چه باشد چند و چون،
این است و جز این نیست.
مرگ گوید: هوم! چه بیهوده!
زندگی می گوید: اما باز باید زیست،
باید زیست،
باید زیست!...
مهدی اخوان ثالث....
[ جمعه 92/1/23 ] [ 6:59 عصر ] [ ساناز جم ]
اضطراب در نوازندگی؟ اضطراب در اجرا در بیشتر موارد به صورت ناخودآگاه برای نوازندگان بوجود می آید. فرض کنید در هنگام اجرا ناگهان فکر و تمرکزتان معطوف به شخصی می شود که در ردیف جلویی پای خود را در هنگام اجرای شما به زمین می کوبد، ناگهان ترس از اینکه نت ها در ضرب و زمان مشخص اجرا نکنید، وجود شما را فرا می گیرد. ناگهان صدای صحبت کردن تعدادی از اشخاصی که در صحنه حضور دارند، باعث میشود که شما از خود این سوال را بکنید، که آیا کراواتم ر به درستی گره نزده ام؟ آیا آنها درباره اینکه من چندین نت را جا انداخته ام سخن می گویند؟ آیا تفسیر من از قطعه درست است؟ بعد از اجرا معلم گیتارتان بر سر شما فریاد خواهد کشید؟ دوستانتان که برای مشاهده اجرای شما در سالن حضور دارند، درباره شما چه خواهند گفت؟دانش آموزان شما در باره شما پس از اجرا چه خواهند گفت؟ دستانات شروع به عرق کردن و لرزیدن می کند و سپس سرد می شود. شاید بهتر است نوازندگی را از این پس رها کنم………… جملات بالا برایتان آشنا نیست؟ باور کنید که شما تنها کسی نیستید که از این موضوع رنج می برید. اضطراب در اجرا بسیاری مشکل بسیاری از نوازندگان مبتدی و حتی پیشرفته است. اینکه حالت پارانویایی در هنگام اجرا در وجود شما به صورت مبتکرانه خلق می شود تا از شما در هنگام اجرا دفاع کند امر خوشایند و مفیدی است. همه ی این ها زمانی شروع می شود که ذهن شما منحرف می شود و تمرکز خود را از دست می دهد. این امر می تواند بوسیله ی چیزهای کوچکی که موجب کاهش تمرکز شما یا از بین بردن آن در هنگام نوازندگی شود بوجود می آید که نتیجه آن اختلال در حافظه، اشتباهات تکنیکی و ترس از اجرا می تواند باشد. این مشکل را می توان با مرور کردن و فکرکردن برروی بعضی از نکات پیش از رفتن برروی صحنه از بین برد. چند سال پیش پس از تجربه ی اجرایی نا موفق و با شاخصه هایی که در قسمت قبلی ذکر کردم تصمیم گرفتم که نکاتی را که باعث از بین رفتن تمرکز من در هنگام نوزاندگی می شود جستجو کنم و هم اکنون نتیجه این تحقیق را به صورت شش قانون طلایی برای اجرایی با تمرکز کامل برای شما ذکر می کنم. من همیشه قبل از اجر این قوانین را برای خود مرور می کنم و سپس برروی صحنه می روم. در کنار آن دانش آموزان من با تکیه بر این نکات تواسته اند نتایج مفید و قابل توجهی را بدست آوردند و خودشان نیز پس از استفاده از این روش بسیار متعجب شده اند که چگونه مشکل آن ها در مورد اضطراب در نوازدگی به سرعت از بین رفته است. قانون طلایی اول: قبل از اجرا باید به خودتان یادآوری کنید که شما بیشترین تمرین ها را برای استفاده کامل از توانایی هایتان در نوازندگی انجام داده اید. این بار شما از تاثیرگذارترین توانایی هایتان در هنگام تمرین استفاده کرده اید. البته این درست است که نواتزندگی شما به مرور زمان پیشرفت خواهد کرد اما هم اکنون شما قصد دارید توانایی ایتان را به بهترین وجه ممکن به نمایش بگذارید. هم اکنون زمان تمرین به پایان رسیده است و شماد قصد استفاده از خلبان اتوماتیک خود استفاده کنید. برای مثال شما الگوهای مختلف انگشت گذاری و نکات مختلفی همچون دینامیک در نقاط مختلف قطع را تمرین کرده اید دیگر نباید در مورد سختی و چگونگی پشت سر گذاشتن آن ها فکر کنید. راحت ترین ویژگی خلبان اتوماتیک این ست که همه چیز به صورت نا خودآگاه شروع به کار می کند. پس وقیتی اجرایتان شروع می شود تنها چیزی که نیاز دارید این است که به خلبان اتوماتیک خود اعتماد کنید تا از پس مامی این کارها به صورت خودکار برآید. دیگر نیازی نیست که به سختی ها و تلاش هایی که برای نواختن و پشت سرگذاشتن قطعات کرده اید فکر کنید. قانون طلایی دوم: هرگز برای خودتان قضاوت نکنید که چه اتفاقی می تواند یا قرار است پیش بیاید. خود داوری در هنگام اجرا کاری بیهوده و عبث است، زیرا باعث می شود که شما به گذشته یا به آینده فکرکنید و هرآنچه از نظر فکری و روانی در حال حاضر برایتان اتفاق می افتد از بین برود. اگر قضاوت شما مثبت یا منفی باشد، این قضاوت اگر به صورت شفاهی باشد هرگز نمی تواند مفید باشد و تنها زمانی مفید است که صورت احساس و حس درونی باشد. بهتر است تا قضاوت را به پس از اجرایتان موکل کنید و پس از مشاهده واکنش دیگران دست به قضاوت بزنید. سعی کنید اگر قصد قضاوت درباره خودتان را دارید، آن را بدون بیان شفاهی حس کنید،خیال و قصد خود را تقویت کنید. برای مثال زمانی که قصد استفاده از کرشندو را دارید ، سعی کنید که از درون و ارداه خودتان برای این انجام این کار کمک بگیرید. گفتار و قضاوت شفاهی هیچ تاثیری در کار شما ندارد، بلکه اراده و قصد شما برروی عمل شما تاثیر مستقیمی می گذارد. قانون طلایی سوم: هرگز به چگونگی واکنش حضار در سالن فکر نکنید. اکثر نوازندگان در زمان اجرا به این فکر هستند که معلم موسیقی شان، هم دانشجویانشان، نامزدشان،همسر یا شوهرشان،منتقدان موسیقی و یا موسیقی دانان برجسته چه واکنشی را در مقابل اجرای آن ها نشان خواهند داد. تجربه ثابت کرده است که این تفکرات تنها باعث از بین رفتن تمرکز و دقت نوازندگان در لحظه اجرا خواهد شد. برای مثال قرار بود روزی در یک کنسرت غیر رسمی در خانه ای که تعداد معدودی از کردم که تعداد آن ها پانزده نفر هم نمی رسید، برای دوست خود اجرایی داشته باشم. زمانی که وارد خانه شدم، متوجه فردی شدم که قیافه آن شخص برایم بسیار آشنا بود اما نتوانستم او را به خاطر بیاورم. وقتی شروع به اجرای قطعه اول کردم هیچ توجهی به موسیقی نداشتم، بلکه تمام فکرم در حول این موضوع بود که آن شخص کیست. پس از مدتی بیاد آوردم که او یکی از معلمان معروف آواز است و قبلا آشنایی کوتاهی با داشتم. او بدن شک قصد داشت تا با دقت فراوان و تمسخر به قطعه ای از شوبرت که قصد اجرای آن را داشتم گوش فرا دهد . نه تنها در این مورد بلکه در تمام طول اجرا این موضوع برایم بسیار آزار دهنده بود. پس از آنکه اجرایم تمام شد او به طرفم آمد تا با من کمی به صحبت بپردازد. در آن زمان بود که متوجه شدم او یک معلم آواز معرف نیست بلکه نوازنده گیتار باس است و او چیزی جز تعریف درباره اجرای من به زبان نیاورد و از اجرایم بسیار لذت برده بود. بعدا به این موضوع پی بردم که در حال اجرا چه مقدار بیهوده انرژی وتمرکز خود را برروی موضوعی بیهوده تلف کرده بودم. برایم بسیار تعجب آور بود که این مقدار انرژی را صرف چنین موضوع بیهوده ای کرده بودم. سعی کنید همیشه شخصی را در هنگام اجرا در بین حضار برای خود تصور کنید که به اجرای شما توجهی نمی کند و اهمیتی به آن نمی دهد. قانون طلایی چهارم: همیشه سعی کنید در صحنه باشید نه در میان شرکت کنندگان. سعی کنید فرستنده باشید نه دریافت کننده، در میان موسیقی باشید، در لحظات باشید.شما هرگز نمی توانید در یک لحظه نوازنده و شنونده باشید. از پاسخ گویی به شنوندگان پرهیز کنید. وظیفه شما برروی صحنه چیزی جز برقرار کردن ارتباط با شنوندگان نیست. برای انجام چنین کاری باید در لحظات حضور داشته باشید و هرگز ذهنتان را در هنگام نوازندگی به قسمت های قبلی که اجرا کرده اید مشغول نکنید. برای مثال فرض کنید، قصد دارید قطعه ای را که با آن قبلا آشنایی داشته اید، اجرا کنید و زمانی که شروع به اجرا می کنید چشمتان برریو هرنتی که می رود به صورت طبیعی آن را اجرا می کنید.(منظور حالت Sightreed است.) چنین حالتی به شما آرامش،تمرکز و دقت فراونی را در نوازندگی می دهد. قانون طلایی پنجم: در بین ویژگی ها و توانایی هایتان در نوازندگی، مهمترین ویژگی را برای خودتان مشخص کنید. البته باید بگویم در هنگام نوازندگی هرگز درباره این ویژگی فکر نکنید، تنها قبل از رفتن به صحنه، زمانی که برروی پنج قانون دیگر فکر می کنید به این نکته نیز فکر کنید. برای مثال من شخصا تاکید زیادی برروی استیل نشستن نوازنده داشته ام. برای بعضی ها می تواند نوازندگی بدون هیچ گونه فشار مهم باشد. مهم این است که این ویژگی در آن زمان برای تان چیست؟ سعی کنید یک ویژگی را که اهمیت زیادی برای آن قائل هستید انتخاب کنید و هرگز بیش از یک ویژگی را برای خود انتخاب نکنید. این عمل باعث می شود تا با تمرکز بیشتری برروی آن فکر کنید. قانون طلایی ششم: لذت ببرید! به یاد داشته باشید در زمان اجرا شما باید آنچه را که به سختی برروی آن تمرین کرده اید با شنوندگان تقسیم کنید. در اینجا شما قصد لذت بردن از اجرایتان را دارید، نه آنکه اشتباهات در نوازندگی و تفسیرهایتان از موسیقی را برطرف کنید. اکثر نوازندگان با ذهنیت انتقاد از خود، برروی صحنه می روند، بلکه این ذهنیت و تفکر مناسب تمرین های قبل از اجرا است. سعی کنید به احساسات خود را در هنگام اجرا حاضر کنید. هرگز نگذارید که اشتباهات کوچک این احساس را در اجرایتان از بین ببرد. اجازه دهید تا شور و برانگیختگی تان در هنگام اجرا حاضر باشد. مرور کردن قوانین قبل از اجرا: نکاتی که ذکر کردم، شش قانون طلایی من است.من به شما پیشنهاد می کنم که ده الی پنج دقیقه قبل از رفتن برروی صحنه مرور کنید. به کدام از آن ها به صورت عمیق فکر کنید. این قوانین را قبل از اجرا مرور کنید و سپس با تمرینات کششی و گرم کردن خود ماده برای رفتن به صحنه شوید تا بهترین اجرای عمرتان را تجربه کنید. خلاصه ای از شش قانون طلایی: 1. شما به بهترین صورت ممکن تمرین کرده اید. به خلبان اتوماتیک خود اعتماد کنید و کارها را به آن بسپارید. 2. هرگز دست به قضاوت درباره اتفاقاتی که در هنگام اجرا خواهد افتاد، نزنید. تنها تفکرتان را به صورت غیر شفاهی و با استفاده از قصد و ارده خود تقویت کنید. 3. هرگز درباره واکنش شنوندگان و حضار درباره اجرایتان فکر نکنید. حتی اگر اشتباهات و بی دقتی هایی را در اجرایتان داشته باشید. 4. در میان موسیقی باشید، در لحظات حضور داشته باشید. برروی صحنه باشید نه در میان شنوندگان و حضار. 5. بین مهارت ها و نکاتی که در نوازندگی تان اهمیت بیشتری را به آن اختصاص می دهید، مهمترین و پراهمیت ترین آن را انتخاب و برروی آن قبل از اجرا تمرکز کنید. 6. لذت ببرید! اجازه دهید تا احساس و حس برانگیختگی تان برروی صحنه حاضر شود.
منبع نوای ایرانی
[ شنبه 92/1/10 ] [ 3:14 عصر ] [ ساناز جم ]
دور نمودن ویلن از محیط هایی با دمای بالا
ویلن را در محیط هایی که از نظر دما دارای تغییرات شدیدی هستند، مانند زیرزمین و یااتاق های زیر شیروانی، نگه داری نکنید. ویلن ها بسیار شکننده هستند، بنابراین اگربه طور مداوم در معرض تغییرات دمایی و یا رطوبت قرار بگیرند، سرانجام شکسته و یاقطعات مختلف آن از هم جدا می شود.
· نگهداری خوب و مناسب
زمانی که از ویلن خود استفاده نمی کنید، آن را درون یک محفظه با کیفیت خوب وقابل اطمینان قرار دهید. بسیاری از آسیب هایی که برای یک ویلن به وجود می آید دراثر غفلت و سهل انگاری صاحبان آنهاست. برای مثال نگهداری آنها در محیط هایی امکان آسیب رسیدن به آنها زیاد است، مانند نزدیک سینک آشپزخانه و یا پشت در اتاق خواب.
· اجتناب از زدن کلیفون زیاد
زدن کلیفون به تارهای آرشه باعث تماس بهتر تارها با سیم های ویلن می شود (در اصطلاح کلیفون باعث می شود که سیمهای ویلن تارهای آرشه را گیر بیاندازند)، بدون کلیفون تارهابرروی سیم ها سر خورده و صدایی تولید نخواهد شد. دو نوع کلیفون وجود دارد: کلیفون روشن که مناسب آب و هوای گرم است. این نوع کلیفون سفت تر است و به چسبندگی کلیفون تیره نیز نیست. کلیفون تیره مناسب آب و هوای سرد است و نرم تر از کلیفون روشن است.از ریختن یا مالیدن کلیفون زیاد برروی تارهای آرشه اجتناب کنید، زیرا هنگام کشیدن آرشه برروی سیم ها، گرد این کلیفون ها برروی ویلن می ریزد و باعث تغییر رنگ آن خواهد شد.
· استفاده از سیمهای با کیفیت
سیمهای ارزان باعث ایجاد فشار و تنش برروی بدنه ویلن می شوند که ممکن است نتیجه آن شکستن، تاب برداشتن و دیگرآسیب هایی برروی ویلن شود.
· مشکلات کوچک را نادیده نگیرید
اگر یک آسیب جزیی را برروی ویلن خود مشاهده نمودید، منتظر نمانید و فورا به یک سازنده ویا تعمیر کننده متخصص و با تجربه سازهای سیمی مراجعه نمایید. بیشتر آسیب های بزرگ از همین مشکلات کوچک به وجود می آید که ممکن است باعث صرف هزینه های بالاتری نیزبشوند.
· همیشه به افراد متخصص در ساخت و تعمیر سازهای سیمی مراجعه نمایید
اگر ویلن شما به تعمیر نیاز دارد، به یک سازنده و یا تعمیر کننده متخصص و با تجربه سازهای سیمی مراجعه نمایید. این افراد قبلا آموزش دیده اند و در تعمیر سازهای سیمی مانند ویلن خبره هستند. البته باید برای پیدا نمودن چنین افرادی مقداری جستجوکنید. برای این منظور می توانید با اقوام، دوستان مورد اطمینان و مدرسین موسیقی مشورت نمایید.
[ یکشنبه 92/1/4 ] [ 8:30 عصر ] [ ساناز جم ]
::
